Կարդալ շարունակությունը

Թեյշեբանիի կարասներից մինչև ընտանեկան բիզնեսի ստեղծում

«Manukyan Wine» ընկերության ստեղծման գաղափարը ծնվեց շատ պատահական:  Մեր ընտանիքի հյուրերի հետ այցելել էինք էրեբունու ամրոց:  Մեր ուշադրությունը անմիջապես գրավեցին գինիների կարասները և դրանց պատմությունը: Շատ պարզ հիշում եմ այդ պահը, երբ հասանք Թեյշեբանիի կարասներին ու սկսեցինք մեծ հետաքրքրությամբ կարդալ և ուսումնասիրել բացատրությունները:

Միտքը ծագեց որպես խենթ մարտահրավեր. հնարավո՞ր է վերածնել այդ հին ավանդույթը, բայց նորովի նոր տեխնոլոգիաներով: Մենք հենց սկզբից ստեղծեցինք մեր սկզբունքները:

Այն գինիները, որոնցով Հայաստանը հայտնի է եղել, որպես կանոն, ոչ հայկական էնդեմիկ ծագում ունեցող խաղողներից են ստեղծված եղել կամ պատրաստվել են խառնուրդ տեսակներից:

Մեր գործունեության հիմքում ցանկանում էինք ընտանեկան  ավանդույթներ արմատացնել: Ընկերության անունն էլ պատահական չէ. Մանուկյանը մեր ընտանիքի ազգանունն է: 

Մեր առաջնահերթ նպատակը գումար վաստակելը չէ: Բնականաբար, ցանկացած բիզնես շահույթ հետապնդող է, բայց մեր առաջնային նպատակն է տեղական հումքով, եվրոպական տեխնոլոգիաներով և նորագույն մեթոդներով ստանալ բարձրորակ գինի:

Նախ տան պայմաններում պատրաստեցինք, հյուրասիրեցինք, երբ ստացանք մարդկանց դրական արձագանքները, որոշեցինք այդ փորձը  դարձնել բիզնես: Դա  2015-թվականն էր, իսկ մեկ տարի անց  արդեն ընկերությունը գրանցեցինք, սկսեցինք արտադրել: 2016 թվականին կատարեցինք առաջին մթերումները, առաջին շշալցումներն ու մտանք շուկա:

Մանուկյան գինիները պատրաստվում են միայն խաղողի էնդեմիկ տեսակներից

Մենք օգտագործում ենք միայն տեղական էնդեմիկ սորտեր՝ Ոսկեհատ և Արենի:

Ընտրությունը պայմանավորված է հետևյալ հանգամանքով` այս երկուսը զտարյուն հայկական, ռեգիոնալ  սորտեր են: Նմանատիպ սորտեր շատ չկան:  Խնդիրն  այն է, որ խաղողի բազմաթիվ և բազմազան տեսակների մեծ մասը խառնուրդ են: Մենք ուզում ենք զտարյուն խաղողից գինի ստեղծել, այսինքն՝ այն իր գենի մեջ ոչ մի մուտացիա չպետք է պարունակի:

Մեր մասնագետները մանրակրկիտ ուսումնասիրել են խաղողի բոլոր տեսակները, հետազոտել առկա ողջ գրականությունը` հասկանալու, թե որ տեսակներից է հնարավոր ստեղծել լավագույնը:

Այս երկարատև գործընթացի արդյունքում հանգեցինք Ոսկեհատին և Արենուն:

Բարձրորակ գինի պատրաստելու համար հումքն էլ պետք է բարձրորակ լինի:

Վնասված հումք օգտագործելու դեպքում, թեկուզ մի քիչ էժան լինի, հնարավոր չէ երբեք լավ գինի ստանալ: Գինու հումքը 80 տոկոսով, կարելի է ասել, խաղողն է:  Եթե խաղողը լավն է՝ բացի տեսակից՝ ֆիզիկապես առողջ է, ուրեմն արդյունքը գոհացնող կլինի: Մենք գնային սակարկությունների միջոցով չենք ընտրում մեզ համար ամենաէժան հումքային բազան:

Գինի խմելը նորաձև է

Գինու շուկան զարգացել է ոչ միայն Հայաստանում, այլև դրա սահմաններից դուրս: Սա պայմանավորված է մի քանի պատճառներով: Հայկական գինին ճանաչելի է դառնում և՛ Հայաստանում, և՛ Հայաստանից դուրս:

Երկրորդ հանգամանքը հայկական շուկայով է պայմանավորված. ներքին սպառողի մոտ գինու խմելու մշակույթն է նորաձև դարձել:  Թրենդի մեջ  է գինի խմելը:

Կախված նրանից, թե ռեստորանում ինչ սոցիալական խավ է նստած՝ արդեն կարելի է պատկերացնել, թե ինչ ծավալի օղի կխմվի և ինչ ծավալի՝ գինի: Սրանից 10 տարի առաջ, եթե մարդիկ՝ անկախ տարիքից, ռուսական լավ օղի էին խմում, ապա հիմա միջոցառումների ժամանակ մինչև 35-40 տարեկան անձինք նախընտրում են որակյալ գինի՝ թեկուզև թանկ:

Գինու արտադրողների շուկայում ստեղծարարությունն աճում է

Ինչպես գինի խմելն, այնպես էլ դրա արտադրությունն է թրենդային: Ճանաչելիությունը բերում է պահանջարկի ավելացման, իսկ պահանջարկի ավելացումը բերում է նոր ընկերությունների ձևավորմանը: Այսօր Հայաստանում ձևավորվում են ինչպես փոքրիկ ընտանեկան բիզնեսներ, այնպես էլ խոշոր ընկերություններ, որոնք ավելի մասշտաբային ծրագրեր են փորձում իրականացնել: 

Ավելին՝ շուկայում ստեղծարարությունը աճում է, ինչը լավ է: Անգամ մրցակիցների գաղափարները տեսնելիս հիանում եմ: Շատ բարձր եմ գնահատում այն աշխատանքը, որ կատարել են:

Եթե մարդ ցանկություն ունենա Հայաստանում գինու գործով զբաղվել, անընդհատ իր համար հետաքրքիր բաներ կգտնի:

Ըստ տեղամասերի բաշխվածությունն էլ է մեծանում: Գինիներ են պատրաստում Հայաստանի ամենատարբեր մասերում՝ ավանդական հայտնի շրջաններում, օրինակ՝ Վայոց Ձորում, իսկ վերջերս Արցախում է մեծ թափով սկսել աճել գինեգործությունը: Սկսում են վերագործարկվել այն արտադրամասերը, որոնք ԽՍՀՄ փլուզումից հետո փակվել էին:

Հայաստանի աշխարհագրության շնորհիվ ամեն շրջանի խաղող ունի տարբեր համ, տարբեր բուրմունք: Դրա շնորհիվ է, որ գինիները բավականին տարբեր են միմյանցից:

Գինի խմելու նպատակը արագ հարբելը չէ. այն վայելք է

Գինու ընտրությունը շատ մոտ  է հագուստի ընտրության տրամաբանությանը:

Դա մեծ հաշվով կախված է ձեր պլաններից:

Գինին ալկոհոլ չէ. ալկոհոլ պարունակող խմիչք է, որի խմելու նպատակը հարբելը չէ: Եթե հարբելը լինի նպատակ, ապա անհամեմատ ավելի էժան, էֆեկտիվ և ավելի ներգործուն միջոցներ կան: Գինին ընթացք  է, որը հաճույք է, վայելք:

Գինի պետք է համապատասխանի տվյալ իրավիճակին, միջավայրին և սնունդին: Եթե դուք ծանր մսային ուտեստ եք ընտրել, միանշակ պետք է կարմիր գինի ընտրել. ա նորություն չէ:

Եթե թեթև սնունդ է, կամ ամառ է ու սառը խմիչքի անհրաժեշտություն կա, նախընտրությունը թեքվում է դեպի սպիտակ գինին կամ վարդագույն,  եթե արդեն աղանդերի ժամանակն է:

Գինու ընտրությունը կախված է ոչ թե սեզոնից, այլ մարդու տրամադրությունից  և ցանկությունից:

Հիմնական բանաձևը հետևյալն է. գինու գույնի կամ տեսակի ընտրությունը պատճառահետևանքային կապում ոչ թե պատճառն է, այլ հետևանքը:  Կարմիրը կարմիր մսի հետ, սպիտակլը սպիտակ սննդի հետ, իսկ վարդագույնը՝ դեսերտի:

Հայկական գինիները մրցունակ են համաշխարհային շուկայում

Հայկական գինիները վաղուց ապացուցել են, որ իրենց ուրույն տեղն ունեն: Դրանք բավական լուրջ ճանաչում ունեն դրսում ու բավականին մեծ քայլերով զարգանում են:

Մենք կարող ենք ու մրցակցում ենք համաշխարհային գինիների հետ: Ժամանակ է պետք: Եվրոպական գինեգործական արտադրությունը՝ ֆրանսիական, իտալական, իսպանական, ավանդույթ են ունեցել, պետականորեն հովանավորվել են դարերով:  Հարյուրավոր տարիներ այս պետություններն ունեցել են գինու արտադրության ավանդույթներ:

Հայաստանի դեպքում պատմությունը մի քիչ այլ է. մեր պետության կորուստը բերել է գինոգործության կորստին:

Դեռևս Հերոդոտոսի հիշատակմամբ՝ հայերը զբաղվում էին գինու արտահանմամբ, սակայն անկախության կորստից հետո՝ մոտ 6 դարում, մենք կորցրինք այս ավանդույթները: Միայն 19-րդ դարում այն սկսեց վերածնվել:

Այնպես որ մեզ մոտ գինեգործությունը նոր չէ. այն վաղուց մոռացված հինն է: 

Գինու արտադրությունը ստեղծելու գործընթաց է

Այս գործի մեջ ինձ դուր է գալիս վերափոխումը: Սա կախարդանքին մոտ գործընթաց է, երբ նախ կա խաղող, իսկ հետո այն վերածվում է գինու: Բաղադրանյութի մի վիճակից այլ մարմնի անցումն ինձ շատ է դուր գալիս: Սա ստեղծելու, արարելու գործընթաց է:  Ինչ-որ բան ստեղծած լինելը շատ ուժեղ զգացում է:  Սա այս գործի իմ ամենասիրելի մասն է:

Միայն արտադրող մարդը կհասկանա այս զգացումը: Դա շատ նման է այն պատմությանը, երբ դուք ոչնչով չէիք զբաղվում, հետո հող եք գնում, խնձորի ծառ տնկում, ու այն հանկարծ բերք է տալիս: Դա պարզապես հող էր, բայց հիմա արդեն բերք է: Ժամանակը, չարչարանքը, ֆինանսականը ներդնելուց հետո արդյունքը տեսնելն աննկարագրելի զգացում է:  Այն փոխհատուցում է բոլոր դժվարությունները:

Տեքստը՝ Լուսինե Ոսկանյանի